De interviewer geïnterviewd
Als tekstschrijver mag je ongegeneerd allemaal vragen aan interviewkandidaten stellen. En omdat de meeste van mijn interviewkandidaten vrij gemakkelijk vertellen, stond ik er nooit bij stil hoe spannend het kan zijn. Een poosje terug ondervond ik dat aan den lijve. Een bekend tijdschrift zocht iemand die leuk kon vertellen over een once in a lifetime wereldreis. Nu had ik zo’n reis gemaakt en het leek me interessant om eens ‘aan de andere kant van de lijn’ te zitten. Dus ik meldde me aan en wonder boven wonder: ik werd uitgekozen.
Lekker duidelijk
Zweet. Veel zweet en zenuwachtige vlinders in mijn buik kwamen eraan te pas. ‘Hoe kom ik over? Wat wordt de insteek?’ Ineens zat ik een mail te tikken aan de verantwoordelijke journalist: of ze me op voorhand de interviewvragen kon mailen. Normaal gesproken vind ik snel schakelen wel leuk, maar nu blijkbaar niet. Gelukkig ontving ik snel een globale planning van de gespreksonderwerpen. Er stond alles in wat ik met veertien jaar interviewervaring best zelf had kunnen bedenken, maar ik was er blij mee. Driftig begon ik een lijstje te maken met alle punten die tijdens het interview aan bod moesten komen.
Vijf kwartier in een uur
De dag van het interview brak aan en het gesprek was verrassend leuk. Ik herkende bij mezelf wat ik bij alle interviewkandidaten merk: ik begon met praten en hield liever niet op. Voorbeeld zus, voorbeeld zo, anekdote hier, nadrukje daar. “En had ik je al verteld over ?” Ik praatte vijf kwartier in een uur en dat uur was zó voorbij. Nu is dat met een onderwerp als ‘vakantie’ ook niet erg ingewikkeld. Heel anders is het wanneer je mensen vragen stelt die ze niet willen beantwoorden. Over impopulaire politieke beslissingen bijvoorbeeld. Maar bij onderwerpen waar mensen graag over praten, kun je als interviewer het best zo min mogelijk onderbreken. De journalist die mij interviewde, liet mij ook lekker ratelen onder het motto ‘beter te veel input, dan te weinig’.
Laatste check
Daarna werd het spannend. ‘Komt ze er wel uit? Is mijn verhaal wel leuk genoeg? Wat ga ik van de tekst vinden?’ Het houdt je bezig na het interview. Gelukkig kreeg ik zoals gebruikelijk de tekst nog even te zien, en mocht ik aangeven of er rare dingen in stonden. De journalist had een paar woorden gebruikt die ik zelf nooit zou zeggen, dus ik was blij met de mogelijkheid die te vervangen. Inmiddels heb ik mijn fifteen minutes of fame gehad en het experiment is wat mij betreft geslaagd. Maar zelf mensen interviewen dat blijft toch echt het leukst!
Fijn interviewen doe je zo
Nog even de tips voor een blije interviewkandidaat op een rij:
- Stuur de vragen op voorhand toe of geef in elk geval een indicatie van de gespreksonderwerpen.
- Stuur tijdens het gesprek alleen waar nodig: de mooiste verhalen komen als jij je mond houdt.
- Geef aan dat je niet alles in het stuk kunt verwerken, dat voorkomt teleurstelling.
- Wacht niet te lang met uitwerken.
- En tot slot een open deur: leg de tekst altijd voor aan je interviewkandidaat.
Ben je benieuwd naar het resultaat? De vakantieJAN met het artikel ligt nog in de winkel