Onze collega Annelies Peters
Met haar humor, enthousiaste instelling en serieuze aanpak is onze collega Annelies Peters een bijzonder fijne collega. Dat ze soms ook enorme eetlust heeft, was voor ons én haar opdrachtgever nieuw. Je leest er meer over in deze maandelijkse jubileumrubriek waarin we met een van onze tekstschrijvers terugblikken en vooruitkijken.
20 jaar terug in de tijd: waarschijnlijk einde middelbare school?
“Dat klopt! Ik zat toen in 6 vwo. Ik herinner me nog dat ik bij wiskunde met een vriendin altijd achterin zat. We kletsten en lachten wat af en staken niet al te veel op van de lessen. Gelukkig bleek mijn tweelingzus een stuk beter te hebben opgelet. In aanloop naar het eindexamen gaf ze me een spoedcursus statistiek en andere ingewikkelde zaken. Uiteindelijk haalde ik tegen alle verwachtingen in maar liefst een 8 voor het examen. Toen dit bekend werd, besloot m’n tweelingzus trouwens alsnog geld te vragen voor haar bijlessen. En dat heb ik haar nog gegeven ook; ik was veel te blij dat we allebei geslaagd waren.”
Hoe kwam je vervolgens bij HNTB terecht?
“Na mijn studie Nederlands had ik verschillende banen, zowel op tekstgebied als daarbuiten. In 2013 belandde ik via een kennis bij een arbodienst. Een interessant bedrijf met gezellige collega’s, maar na een paar jaar miste ik het schrijven en met taal bezig zijn te erg. Ik ging op zoek naar een schrijfbaan en stuitte op de site van Het Nederlands Tekstbureau. Mijn eigen vestiging runnen en de hele dag schrijven? Het leek me bijna te mooi om waar te zijn. Ik solliciteerde en dacht: ik zie wel hoe ver ik kom. Dat was met stip mijn beste beslissing ooit. Ik doorliep de procedure, haalde mijn typediploma en maakte het assessment. En toen was ik op 1 januari 2016 ineens tekstschrijver en eigenaar van vestiging Utrecht!”
Hoe is je eigen vestiging tot nu toe bevallen?
“Bijzonder goed. Toen ik begon bij HNTB was ik nog best onzeker over mijn schrijfopdrachten, ondanks dat ik al veel ervaring had. Het is toch elke keer weer spannend om een tekst aan een klant te laten lezen. Maar na ruim vijf jaar fulltime schrijven, durf ik wel te zeggen dat dit is wat ik kan. Dat ik nu meer vertrouwen heb in mijn schrijverschap komt zeker ook doordat HNTB zo’n fijne club is; ik voelde me er meteen thuis en ging gelijk voor grote opdrachtgevers aan de slag.”
Wat vergeet je nooit meer van je tijd bij HNTB?
“Mijn collega Renske Kaldewaij en ik werken veel samen voor de provincie Gelderland. Voor de coronacrisis zaten we regelmatig een paar dagen in het provinciehuis in Arnhem. Als we de hele dag interviews hadden, kregen we soms een lunch op onze kamer. De eerste keer aten we met z’n tweeën bijna alle broodjes op die op de tafel stonden. En dat waren er nogal wat. We waren net uitgegeten toen er een groepje binnenkwam dat de kamer na ons had gereserveerd. Bleek dat die broodjes ook voor hen waren … We schaamden ons natuurlijk dood, maar gelukkig konden zij er wel om lachen.”
Stel, we blikken 20 jaar vooruit …
“Dan schrijf ik nog steeds! Misschien heb ik dan wel een kinderboek geschreven. Het liefst een beetje in de stijl van Otje van Annie M.G. Schmidt of de Regels van Floor van Marjon Hoffman. Ik vind namelijk dat een kinderboek, naast goed geschreven natuurlijk, vooral grappig moet zijn. Ik zou het geweldig vinden om ooit zo’n boek te kunnen schrijven. Verder hoop ik over 20 jaar misschien wel oma te zijn. Of nee, maak daar toch maar 25 jaar van.”
Tot slot, welke 20 woorden wil jij graag aan de lezer meegeven?
“Het is nooit te laat om te gaan doen wat je leuk vindt. Of je nou 20 of 60 bent.”