Met stip de kortste masterclass
Het zal met stip de kortste masterclass worden die ik ooit heb gegeven. Nee, dat ligt niet aan de locatie: een cursuslokaal in een oude sigarenfabriek die een nieuwe bestemming heeft gevonden. Industrieel erfgoed van de bovenste plank! Ligt het dan aan de groep? De een zit wat gespannen te wachten op wat komen gaat. De ander heeft een houding van: kom maar op met dat doelgericht schrijven van je. "De groep? Schatten van mensen", zo zegt later de fotografe.
Zíj is hier bijzonder in dit gezelschap. De fotografe die onze masterclasses op beeld gaat vereeuwigen. Ze loopt rond, al klikkend. Zoekend naar de mooiste hoek, de leukste situaties, die ene glimlach die krult om de mond van een cursist. Anders dan alle andere keren hebben we vandaag twee lijstjes die we secuur afwerken. Mijn lijstje: wat moeten de cursisten na afloop weten? En háár lijstje: het globale overzicht, de juiste interacties, leuke details.
Het gevolg is een gezellige, soms zelfs hilarische vorm van multitasken, waarin doelgericht schrijven de rode draad is. En altijd blijven we dicht bij de praktijk van de cursist. We praten samen over de vraag hoe je een e-mail over de status van een offerte doelgericht opbouwt. In een adempauze krijg ik een aanwijzing van de fotografe: “Mooi, wil je nu dáár gaan staan …?” Ik leg uit wat een consistente schrijfwijze betekent voor het werkwoordgebruik in een tekst. Intussen zie ik dat de fotografe iets op haar lever heeft. “Je doet het hartstikke goed, wil je nu over de schouder van een cursist kijken?”
“Als je nu hier even gaat zitten op de kop van de tafel en met deze twee cursisten overlegt?” Het lijkt welhaast onmogelijk om in deze creatieve omgeving nog iets van kennisoverdracht te realiseren. Gelukkig heb ik vandaag geen betalende cursisten en zijn zij allen voorbereid. De spanning van het eerste moment is allang van iedereen afgegleden. Steeds weer komen we terug bij de hamvraag: hoe schrijf je nou een tekst zo, dat de ontvanger hem ook daadwerkelijk begrijpt?
“Ik voel best wel wat angst als ik moet gaan schrijven”, bekent een cursist die thuis is begonnen aan een lijvig onderzoeksverslag over coaching en intervisie. “Hoe pas ik nou op dat verslag toe wat jij net zei over die e-mail?” De fotografe is allang vergeten. Alle cursisten zijn betrokken bij de discussie die volgt. Omdat zij zich allemaal met teksten bezighouden. Omdat iedereen een akelig blanco scherm zo snel mogelijk zinvol wil vullen. Met een duidelijk tekstdoel, de juiste tone of voice, een heldere structuur.
Na ruim een uur is de masterclass voorbij. Met stip de kortste in zijn soort en daarmee uniek in de trainingsgeschiedenis van HNTB. Ik heb gezegd wat ik wilde zeggen. De fotografe heeft haar lijstje compleet. “Jullie waren een geweldige groep!” Ik beaam het graag. Opnieuw is duidelijk geworden dat schrijven enorm leuk is wanneer je de principes van doelgericht schrijven toepast. Dan vliegt een masterclass om. Oók als die twee dagdelen duurt en er geen fotografe om ons heen loopt.
Dank Melanie Samat, voor je mooie, creatieve werk!